Mie, een ouder vrouw, is opgenomen in het ziekenhuis en krijgt Nicole, een jonge onderwijzeres als kamergenote. Hun karakters passen niet echt bij mekaar en er ontstaat een haat-liefde verhouding tussen beiden.

Maar ze kunnen met hun angst, pijn, hoop en verdriet alleen bij mekaar terecht tussen de onverschilligheid van de dokters, verpleging en bezoekers.

Samen dromen ze van een reis naar de Caraibische Zee.

Maar dan beslist het lot …

Een stuk volkstoneel waarin de toeschouwer zichzelf en zijn omgeving voortdurend herkent: dus een lach en een traan.